De Bijenkast

De bijenkasten van de Bijenfabriek worden geheel zelfgemaakt, van de grote kasten die bestemd zijn voor de honingproductie, tot de kleine kasten die worden gebruikt om kleine volkjes op te kweken. Een bijenkast bestaat meestal uit de volgende onderdelen:

Een bodem: Deze is vaak voorzien van het zogeheten varroagaas. De varroamijten* kunnen door dit gaas heen vallen en worden opgevangen op een losneembare plank. Hierdoor kan de Imker de varroabesmetting van een bijenvolk in de gaten houden.

De broedkamer: Hierin zit het volk gevestigd. De koningin legt hier haar eitjes in de raten die vervolgens worden verzorgd door werksterbijen (vrouwelijke bijen). De eitjes worden vervolgens broed (larven) waaruit weer nieuwe werksterbijen of darren (mannelijke bijen) ontstaan.

De honingkamer: zoals de naam al doet vermoeden wordt hier de honing opgeslagen. Om te voorkomen dat de koningin hier geen broed in legt zal de imker vaak een zogeheten koninginnenrooster plaatsen tussen de broedkamer en de honingkamer. Dit is een speciaal rooster waar de koningin niet doorheen past en de werksterbijen wel.

Het dak: Dit zorgt voor de bescherming van de bijenkast tegen diverse weerinvloeden en draagt bij aan de isolatie van de bijenkast. De meeste bijenkasten van de Bijenfabriek zijn voorzien van schuine daken. Dit heeft geen specifieke reden maar het ziet er wel leuk uit!

Daarnaast bestaan er veel verschillende bijenkasten. Elk land heeft zo zijn voorkeur van het formaat bijenkast. Zo is Dadant wereldwijd de meest gebruikte bijenkast, wordt in Frankrijk veel gebruik gemaakt van Langstroth en in Nederland de zogeheten Simplex Bijenkast.

Ook de Bijenfabriek maakt gebruik van Simplex formaat bijenkasten. Naast deze bijenkasten wordt er ook gebruik gemaakt van Topkasten en geëxperimenteerd met Warré bijenkasten. Bij deze laatstgenoemde bijenkast staat het 'natuurlijk' Imkeren centraal waarbij de Imker zo min mogelijk ingrijpt.